Alle werknemers hebben recht op vakantiedagen. Wanneer een werknemer vakantiedagen opneemt, dan moet de werkgever deze dagen uitbetalen alsof de werknemer gewoon heeft gewerkt. Maar wat gebeurt er als de werknemer zijn vakantiedagen wil laten uitbetalen? Dit kan bijvoorbeeld het geval zijn als de werknemer zijn bovenwettelijke vakantiedagen niet kan opmaken voordat zijn of haar arbeidsovereenkomst eindigt.
Er zijn wettelijke en bovenwettelijke vakantiedagen. Wettelijke vakantiedagen zijn verplicht en worden vastgesteld aan de hand van het aantal uur dat iemand per week werkt. Bovenwettelijke vakantiedagen zijn alle vakantiedagen boven het wettelijk minimum aantal dagen.
De werknemer moet wettelijke vakantiedagen binnen zes maanden na het opbouwjaar opnemen, tenzij hij hiervoor niet in staat was. Bovenwettelijke vakantiedagen zijn maximaal vijf jaar geldig.
Als een werknemer vakantiedagen wil laten uitbetalen levert dit vaak vragen op. Want hoe wordt de waarde van een vakantiedag bepaald? Uit welke looncomponenten is de waarde van een vakantiedag opgebouwd?
De waarde van een vakantiedag noemt men ook wel het vakantieloon. Het is van belang dat dit vakantieloon gelijk is aan de waarde van een gewerkte dag.
Om deze waarde te bepalen wordt er uitgegaan van het dagloon van de werknemer. Maar hierbij kunnen mogelijk nog andere looncomponenten aan worden toegevoegd. Deze componenten zijn bijvoorbeeld toeslagen waar de werknemer normaal gesproken recht op heeft.
Denk hierbij, naast het standaard werkloon en vakantietoeslag, ook aan andere persoonlijke toeslagen en bonussen.
Indien de werknemer basis toeslagen ontvangt, moeten die ook mee worden genomen in de uitbetaling van een vakantiedag. Dit geldt bijvoorbeeld voor onregelmatigheidstoeslag en ploegentoeslag. Maar ook bonussen, zoals de dertiende maand of de eindejaarsuitkering, worden meegerekend.
Aangezien deze bonussen afhankelijk zijn van het functioneren van de werknemer (en vaak geen vast bedrag zijn), wordt er meestal een periode van 3 tot 6 jaar aangehouden en daar een gemiddelde van genomen.
Denk verder ook aan het meenemen naar rato van het werkgeversdeel pensioenpremie en de autovergoeding. Het enige component dat niet moet worden meegerekend bij de bepaling van de waarde van een vakantiedag is de reiskostenvergoeding. Deze worden immers niet gemaakt bij het laten uitbetalen van vakantiedagen.
Een medewerker heeft bij de uitbetaling van vakantiedagen dus recht op het werkloon + alle eerder benoemde componenten indien de werknemer hiervoor in aanmerking kwam. Deze eindafrekening kan worden verrekend bij de laatste verloning, of uiterlijk een maand na de uitdiensttreding van de werknemer.
In de praktijk wordt er vaak met uit dienst tredende werknemers afgesproken dat openstaande vakantiedagen worden opgenomen. Dit gebeurt dan in ruil voor een hogere vertrekregelingsvergoeding.
Als een werknemer aan het einde van het dienstverband meer vakantiedagen heeft opgenomen dan dat zij aan wettelijke vakantiedagen hadden, dan is er sprake van een negatief saldo. De werkgever mag deze teveel opgenomen dagen niet verrekenen met het salaris (of de vertrekregeling) van de werknemer. De werkgever had deze dagen namelijk mogen weigeren tijdens de aanvraag. Werkgevers doen er daarom goed aan dat werknemers niet teveel vakantiedagen opnemen.
